ពាក្យកាព្យ​ប្រដៅ​ជន​ប្រុស​ស្រី [Cambo Page - ខេមបូ ផេក]

ឣ្នកព្រះភិរម្យភាសា ឣ៊ូ ហៅ ង៉ុយ (១៩៣៥?)

បទពាក្យ ៧

១-ខ្ញុំសូមបង្គំព្រះសម្មា                                           សម្ពុទ្ធណាៗក្នុងត្រៃភព

ចម្រើនកម្មដ្ឋានក្រោមពោធិ៍ម្លប់                            ខ្ញុំសូមគោរពនមស្ការ ។

ព្រះចមច្រកពិននរិន្ទឫទ្ធិ                                    ជាម្ចាស់ជីវិតលើសិរសា

សូមថ្វាយបង្គំព្រះករុណា                                    សូមទ្រង់មេត្ដាប្រោសប្រណី ។

ឱនកាយថ្វាយបង្គំប្រណម្យនឹក                            សូមក្រើនរំឭករាស្រ្ដប្រុសស្រី

ធ្លាប់ជ្រកទីពឹងព្រះបារមី                                     ឱ្យរៀនបាលីទៅបរលោក ។

សរណគមន៍បីឱ្យប្រតិបត្ដិ                                   កម្ចាយកម្ចាត់ក្ដីទុក្ខសោក

រូបយើងសព្វថ្ងៃថ្លៃមិនថោក                                 បានមកភពភាន់ទាន់សាសនា ។

៥-ផ្លូវប្រេតនរកទៅញឹកញយ                                  គួរកុំបណ្ដោយតាមតណ្ហា

គួរគិតសង្ខេបឃាត់សង្ខារ                                   សង្ឃឹមព្រះសិអារ្យនឹងមកត្រាស់ ។

ជម្ពូទ្វីបនេះធំបំផុត                                           មួយម៉ឺនយោជន៍គត់ដំណែលព្រះ

សត្វស្លាប់តាមកម្មមិនចាំចាស់                             អាយុខ្លីណាស់ក្រាស់កុសល ។

រូបំ អនិច្ចំ អនត្ដា                                              កើតរូបកាលណាកម្មតាមដល់

តាមដានដរាបបាបឱ្យផល                                  បាបខ្លះសេសសល់ពីនរក ។

ខ្លះមកអំពីប្រេតតិរិច្ឆាន                                      ខ្លះមកពីស្ថានសួគ៌សោយសុខ

វេរតាមរកបានឃើញមុខ                                     ចុះមករងទុក្ខទទួលកម្ម ។

អ្នកធ្លាក់ទៅរងនរកប្រេត                                    ដើមហេតុពីព្រោះដាច់សីល៥

ទឹកក្ដៅខ្លះដេកទៅដេកត្រាំ                                  រាប់លានកោដិឆ្នាំទម្រាំរួច ។

១០- មកកើតជាមនុស្សស្ថានកណ្ដាល                          មិនរាងមិនចាលដល់តិចតួច

ប្រពន្ធកូនគេនៅតែលួច                                     សត្វធំសត្វតូចរិតសម្លាប់ ។

ស្រារឹតតែផឹកឱ្យស្រវឹង                                       គុណទោសមិនដឹងប្រឹងចាក់កាប់

ស្រេកឃ្លានបំពានធ្វើលើច្បាប់                             មិនស្ដាប់ពុទ្ធដីកាព្រះអង្គផ្ដាំ ។

ពិតមែនជាមិនលឺព្រះឱស្ឋ                                  ព្រះសង្ឃទ្រង់ប្រោសឱ្យសីស៥

ទទួលរំពេចភ្លេចមិនចាំ                                      ប្រព្រឹត្ដសាងកម្មមិនព្រមលែង ។

កើតមកពូជពង្សពេញជាមនុស្ស                           សេចក្ដីត្រូវខុសចាំជាក់ស្ដែង

សម្លាប់រូបសត្វឥតគិតក្រែង                                បំពេញរូបឯងឱ្យធំធាត់ ។

សម្លាប់មិនថាសត្វឈ្មោលញី                              យកសាច់មកស៊ីឱ្យឆ្ងាញ់មាត់

ទទួលសីលភ្លើធ្វើឱ្យភ្លាត់                                    លក់សត្វឱ្យព្រាត់មេព្រាត់កូន ។

១៥- ព្រាត់គូកម្សត់វដ្ដសង្សារ                                      ដូចលក់ជីតាលក់ជីដូន

ពុំនោះលក់បងបំបែកប្អូន                                   ងងឹតឈឹងសូន្យមើលមិនយល់ ។

ខ្លះទៅនរកមិនទាន់មក                                      ខ្លះឃ្លាតទៅជ្រកពួកអសុរ

ជវ័នសង្ខារលប់វិលវល់                                       អំពល់តែកើតស្លាប់កើតស្លាប់ ។

កម្មកិតតាមខ្លួនមិនដែលឃ្លាត                            គ្រប់ប្រាំរយជាតិមិនដែលឆាប់

សត្វជ្រូកមាន់ទាគេចាក់កាប់                               សម្រាប់គេស៊ីជាអាហារ ។

សត្វគោក្របីដំរីសេះ                                          គេជិះគេទឹមជាធម្មតា

គេកាប់លក់សាច់ផ្ដាច់សង្សារ                              រកចិត្ដមេត្ដាករុណាគ្មាន ។

រូបខន្ធរលត់រលាយទៅ                                       សល់នៅសង្ខារនិងវិញ្ញាណ

វេទនាសញ្ញានឹកស្រេកឃ្លាន                                សន្និដ្ឋានថាដូចអ្នកមានគុណ ។

២០- សត្វញីសត្វឈ្មោលអន្ទោលទុក្ខ                        អាពុកឬម្ដាយពីជាតិមុន

ជាតិមកពីរងទោសទុក្ខធ្ងន់                                 ក្រែងស៊ុនទៅលើសាច់ញាតិឯង ។

ជ្រូកគោក្របីនៅតូចស្ទាវ                                    គេក្រៀកវះក្រៀវឃើញស្ដែងៗ

បើគិតឱ្យសព្វគ្រប់កន្លែង                                    ជូនក្រែងជាតិមនុស្សមកជាសត្វ ។

អ្នកពឹងនិងអ្នកធ្វើដៃដល់                                   ចៅក្រមអកុសលជំនុំកាត់

បញ្ជីទាំងពីរឈ្មោះមិនបាត់                                 គេចាត់ធ្វើទោសទាំងអស់គ្នា ។

មិនមានអ្នកាណាធ្ងន់ណាស្រាល                         យម្ភបាលវះក្រៀវគ្រប់វេលា

មានលោកយមរាជរាជសភា                                ជំនុំគិតគ្នាមើលបញ្ជី ។

បញ្ជូនអ្នកធ្វើចុះនរក                                         ជំនុំឃុំទុកអ្នកទិញស៊ី

ទិញសត្វស្លាប់រស់ទោះឈ្មោលញី                       ទាំងពីរចំណែកចំណាំមុខ ។

២៥- អ្នកមួយទិញស៊ីមិនរួចខ្លួន                                  ត្រឹមឯត្រីអូនយួនដូរលក់

អណ្ដែងក្រាញ់ឆ្ដោដៀបរ៉ស់ផ្ទក់                             ចង់ទិញស្ងោរជ្រក់ទៅតថ្លៃ ។

ឃើញច្បាស់ជារស់មិនទាន់ងាប់                           អង្គុយបង្គប់ឱ្យយួនវ៉ៃ

រកខ្យល់ច្រឡោតដោតញ័រដៃ                               ឃើញក្ស័យស្រាប់ៗមិនទិញយក ។

អានេះបន្ធូរលែងមិនបាន                                    ត្រូវច្រំធាក់ច្រានឱ្យជ្រុលជ្រក

ទម្លាក់ឱ្យជ្រៅរងទុក្ខសោក                                  លៃលកអ្នកទោសរឿងអ្នកទិញ ។

អ្នកទៅឃើញត្រីនៅបម្រះ                                   វេទនាចិត្ដណាស់ប្រាសដើរចេញ

អ្នកនេះត្រូវលែងឱ្យទៅវិញ                                  មានសែហ្វលិញគិញក្នុងនរក ។

ឱ្យជូនខ្លាចក្រែងវង្វេងផ្លូវ                                    ត្រូវមើលខុសត្រូវគ្រប់ភូមិស្រុក

បើកក្រាំងសៀវភៅកត់ឈ្មោះទុក                          បញ្ជីពីរមុខបាបនិងបុណ្យ ។

៣០- ប្រគល់យមរាជយម្ភុបាល                                   ដាក់ស្រាលដោយស្រាលធ្ងន់ដោយធ្ងន់

អ្នកសាងមគ្គផលស្គាល់ទោសគុណ                      ទៅសោយសុខមុនតាមទុនទាន ។

អ្នកសាងធុនទាបភាពអកុសល                           មិនចង់បានផលសួគ៌និព្វាន

ប្រព្រឹត្ដអាក្រក់រកល្អគ្មាន                                    មិនហ៊ានកាន់សីលថាខ្លាចដាច់ ។

មិច្ឆាទិដ្ឋិចូលពេញទី                                          បញ្ជីសម្រាំងតាំងសម្រេច

ចុះវង្សអាជីវកភ្លក់ស៊ីអាច់                                    ព្រោះពោលបង្កាច់ព្រះពុទ្ធដីកា ។

វចីទុច្ចរិតមានគ្រប់យ៉ាង                                     ទានសីលមិនសាងអាងផឹកស្រា

ឮលោកសម្ដែងធម៌ទេសនា                                 ពិរោះពិស្ដារមិនដឹងស្ដាប់ ។

អស់យើងគួរស្ដាយជាតិកំណើត                           សំណាងមកកើតក្នុងភទ្ទកប្ប

អគាវិន័យព្រះប្រញប្ដ                                         ជាឫសគល់ច្បាប់គួររក្សា ។

នេះចប់ចំណែកខាងបាសក                                កុំធ្វើអាក្រក់រាល់រូបបា

រំពឹងក្រែងចូលព្រះសិអារ្យ                                   នមស្ការគោរពរំឭកគុណ ។

ព្រះចមច្រកពង្សមុនីនាថ                                   កំពូលផុតជាតិជាងមហាជន

ទ្រង់សោយសម្បត្ដិសម្បើមបុណ្យ                         សម្បូណ៌លើសលន់លុបលោកា ។

៣៥- លោកីយ៍ដឹងហើយគួរកោតខ្លាច                           ទ្រង់មានអំណាចព្រះចេស្ដា

គួរស្ដាប់ព្រះរាជឱង្ការ                                         បន្ទូលត្រួតត្រាគួរត្រងត្រាប់ ។

ព្រះទ័យទ្រង់ត្រេកស្រឡាញ់សង្ឃ                         ប្រមាណសែនអង្គក្នុងភទ្ទកប្ប

ព្រះពុទ្ធទ្រង់ប្រិតប្រាមប្រញប្ដ                              ឈ្មោះច្បាប់បាដិមោក្ខសំវរសីល ។

ចែកចេញជាកងសិក្ខាបទ                                   កំណត់ពីររយម្ភៃប្រាំពីរ

មិនឱ្យមានមោះហ្មងមន្ទិល                                 អ្នកបួសកុំខ្ជិលកាន់ឱ្យខ្ជាប់ ។

បាណាអទិន្នាជាបឋម                                       ជាតិរូបទៀតផ្សំត្រូវជាដប់

លោកសង្ឃឥឡូវកាន់មិនសព្វ                             កាន់ក្នុងបន្ទប់លាយបន្លំ ។

បន្លិចលុយកាក់សម្ងាត់                                      ទោសត្រូវអាបត្ដិលាក់សម្ងំ

បាសកផ្ញើទានគ្មានអារម្មណ៍                                សន្សំតែទ្រពក្ដៅក្រហាយ ។

៤០- ប្រសិនបើកាន់ច្បាប់ព្រះពុទ្ធ                                មិនមានធម្មយុត្ដិមហានិកាយ

បើចេះខ្លាចក្រែងមិនក្លែងក្លាយ                                       សមសុខសប្បាយមិនទាស់គ្នា ។

លោកសង្ឃគ្រប់វត្ដមានធំតូច                              សង្ឃខ្លះខិលខូចសង្ឃខ្លះជា

បរិស័ទថ្កោលទោសគ្រូឧបជ្ឈាយ៍                          មានពាក្យនិន្ទាតែរាល់វត្ដ ។

បាដិមោក្ខពីររយម្ភៃប្រាំពីរ                                    អ្នកល្ងង់ហើយខ្ជិលចាំមិនស្ទាត់

កងបាចិត្ដិយនិងទុក្កដ                                       ចូលមាត់ចូលកមិនដឹងខ្លួន ។

កងបាចិត្ដិយកៅសិបពីរ                                     និស្សគ្គិយ៍សាមសិបបារាជិកបួន

បើចេះហើយចាំឱ្យមាំមួន                                    ល្អបរិសុទ្ធសួនមិនសាយសុស ។

ប៉ុន្ដែសិក្ខាមិនសូវចាំ                                          ចំណាំត្រង់ណេះចោលត្រង់ណោះ

ត្រង់ណាដែលដឹងជាខ្លួនខុស                              ហ៊ានឈ្លោះពីព្រោះគេមិនដឹង ។

៤៥- សង្ឃាទិសេសប្រហែសបាន                                ដប់បីសន្ដានប្រមាណថ្លឹង

បើធ្លប់សង្រួមឱ្យយ៉ាងតឹង                                   មិនអរមិនខឹងមិនខាតខុស ។

ឥន្រ្ទីយ៍ប្រាំមួយនាំឱ្យភ្លាត់                                   បាចិត្ដយ៍ទុក្កដលាយចម្រុះ

ឥន្ទ្រីយ៍ត្រចៀកភ្នែកច្រមុះ                                   ភ្នែកមើលណេះណោះឃើញសុសសាយ ។

សោតិន្ទ្រីយោសូរតិចខ្លាំង                                   ចក្ខុន្រ្ទីយំឃើញជិតឆ្ងាយ

ជីវ្ហិន្រ្ទីយាពោលនាយអាយ                                  សើចលេងសប្បាយចំអន់គ្នា ។

បរិស័ទអាបត្ដិទុក្កដញឹក                                     បារាជិកច្រើនណាស់តែឧបជ្ឈាយ៍

ទ្រព្យក្នុងសម្បាច់សម្បូណ៌ហៀរ                           ត្រូវទោសអទិន្នាគរុភណ្ឌ ។

ទ្រព្យសង្ឃជាដើមគឺចំណាំ                                  អវហារម្ភៃប្រាំចាំគ្នេរគ្នាន់

ឱបទុកខ្លះខ្នែងក្រែងមិនគ្រាន់                              អវហាប្រាំជាន់បារាជិក ។

៥០- ម្យ៉ាងទៀតទ្រព្យសង្ឃក្នុងចំណែក                         កិបទុកមិនចែកឱ្យលោកភិក្ខុ

គ្រឿងយាវជីវិតកាលិក                                       ទុកខួបល្ងាចព្រឹកម៉ៅតែឯង ។

ម្យ៉ាងទ្រព្យគេហែចូលវិហារ                                 បាសកបូជាដល់គម្ដែង

គេវេរបាលីមានខ្លីវែង                                         គេតែងនឹងថាសង្ឃស្ស ។

ប្រកាសប្រគេនជំនុំសង្ឃ                                    ចំពោះគ្រប់អង្គថាទេមៈ

លោកសង្ឃសាធុគ្មានសល់ម្នាក់                           សង្ឃរាជទុកដាក់មិនចែកចាយ ។

ខ្ញុំបាទតែងតាមខ្ញុំចេះចាំ                                     អវហារម្ភៃប្រាំបែបបរិយាយ

នេះសុទ្ធតែសីលផ្លូវអន្ដរាយ                                 លោកសង្ឃទាំងឡាយកុំប្រព្រឹត្ដ ។

ពីព្រោះឥន្រ្ទីយ៍ទាំង៦                                         លោកណាមិនព្រួយមិនប្រុងគិត

លោភោមោហោបាំងងឹត                                     សិស្សមានគំនិតមិនហ៊ានថា ។

៥៥- សូមទានសន្ដោសសម្ដែងច្បាប់                            ព្រះសង្ឃកុំចាប់ចងទោសា

ខ្លួនខ្ញុំសូមសុំបវារណា                                       ប្រោសប្រាណមេត្ដាគ្រប់បណ្ដាសង្ឃ ។

ខ្ញុំមិនមានពោលពាក្យបង្កាច់                               ខ្លាចសីលលោកដាច់ខ្ញុំតម្រង់

តម្រូវតែតាមច្បាប់ព្រះអង្គ                                   ព្រះឱស្ឋត្រឹមត្រង់ត្រូវមាត្រា ។

កាលអង្គសម្ដេចព្រះចមភព                                បន្ទូលប្រារព្ធគ្រប់ប្រការ

ប្រកាសប្រាកដបទសិក្ខា                                    ប្រញប្ដប្ដេជ្ញាមហាបរិស័ទ ។

ភិក្ខុភិក្ខុនីអស់អរហន្ដ                                        អានន្ទមិនទាន់បានអរហត្ដ

ព្រះធម៌វិន័យកុំឱ្យបាត់                                       ប្រយត្នឱ្យគង់ប្រយោជន៍យូរ ។

ក្រោយនោះព្រះអង្គចូលនិព្វាន                             អរហន្ដហោះធ្យានមានជាគ្រូ

មិនមានអ្នកណាដាក់ទូ                                      ទេសនាបង្ហូរពីព្រះឱស្ឋ ។

៦០- ព្រះអគ្គសាវ័កគ្រប់ព្រះអង្គ                                  ព្រះទ័យស្រោចស្រង់ទ្រង់សន្ដោស

សម្ដែងធម៌អាថិមេត្ដាប្រោស                                បាបបុណ្យគុណទោសនិងសីលទាន ។

ឈ្វេងយល់ថាធម៌នឹងសូន្យស្ងាត់                          អហន្ដអរហត្ដចូលនិព្វាន

សង្ឃសេក្ខបុគ្គលមិនទ្រង់ញាណ                          មិនមានអ្នកណាតែងទុក ។

ព្រះធម៌ប្រាំបីម៉ីនបួនពាន់                                   ស្រេចលើអានន្ទចាំទំនុក

ដំណែលព្រះអង្គដឹងគ្រប់មុខ                               ជង្រុកធម៌អាថិមហាអានន្ទ ។

ជាព្រះអនុជអាណិតសត្វ                                    ក្រែងបាត់បិដកមិនគ្រប់គ្រាន់

ព្រះធម៌ប្រាំបីម៉ឺនបួនពាន់                                   គ្នេរគ្នាន់ខ្នះខ្នែងចាត់ចែងចារ ។

ចេះចប់អភិធម្មចាំរហូត                                      វិន័យព្រះសូត្រ ៥ប្រការ

ប្រកាសអស់អង្គអរហន្ដា                                    បិដកឯណាជាឫសគល់ ។

៦៥- បមត្ថព្រះសូត្រអានន្ទចាំ                                     វិន័យទាំង៥ឧបាលីយល់

អរហន្ដទាំងអស់កើតរវល់                                   អំពល់អីពីរឿងធម៌អាថិ ។

ព្រះបាទអជាតៈសត្រូវ                                       ជួយគិតតម្រូវព្រះសាសនា

សម្មតិឱ្យឈ្មោះហៅក្សត្រា                                  ព្រោះព្រះមហាក្សត្រីយចូលគំនិត ។

និយាយឱ្យដឹងដើមកំណើត                                កកើតអក្ខរាចារស្លឹករឹត

បកប្រែបាលីសេចក្ដីពិត                                     ពិនិត្យត្រឹមត្រូវតាមពុទ្ធដីកា ។

ទសជាតក៍ទាំង១០មានគ្រប់វត្ដ                            ប្រែត្រូវប្រាកដព្រះគាថា

ព្រះធម៌សូត្រមន្ដឬសូត្រដារ                                អ្នករៀនអក្ខរាពីរចំណែក ។

ចំណេះចំណាំចាំដោយខ្លួន                                  ខ្លះរៀនមានក្បួនចាស់ចារចែក

ហ៊ានភ្នាល់ព្រោះអាងឃើញនិងភ្នែក                      កើតឈ្លោះប្រកែកប្រកួតខឹង ។

៧០- ប្រកាន់តែខាងខុសរហូត                                    មិនរៀនមេសូត្រឱ្យចេះដឹង

អាងចេះតែ ក កា ប៉ុណ្ណឹង                                   ខំប្រឹងចំអើតអួតខ្លួនត្រូវ  ។

ក្ដៅណាស់ពីរឿងយោជាយ៉ោ                               ដំឡើងភ្នែកស្លោមុខក្រញូវ

ថាធ្លាប់យោនាពីខ្មោចឪ                                     ឥឡូវយ៉ោណាមិនសុខចិត្ដ ។

អ្នកម្ខាងអាងស្រះតួប្រាំបី                                    ឱ្យដឹងបាលីជាកម្រិត

ផ្សំតួមេសូត្រប្រឹងប្រែប្រឹត                                   ព្រោះត្បិតឱ្យត្រឹមត្រូវមាត្រា ។

អ្នកបួសគ្រប់វត្ដគ្រប់នគរ                                    ស ដាក់ជើង ល រាប់ស្លស្លា

បើ ស ជើង ម រាប់ ស្មស្មា                                   អ្នកមានប្រាជ្ញាល្មមស្ដាប់បាន ។

កុំល្ងង់ទាល់ងាប់ធ្លាប់មិនដឹង                               បើខឹងខ្ញុំឃាត់ថាឱ្យខាន

ខ ដាក់ជើង ម ពីបូរាណ                                    ក្មេងតូចប៉ុន្មានស្គាល់ ខ្មខ្មា ។

៧៥- ជាតិរាស្រ្ដចាស់ក្មេងកុំចិត្ដខ្មាំង                             គួរខ្មាសបារាំងអ្នករាជការ

ដើមហេតុអំពីព្រះករុណា                                    ឱ្យសាងសាលាប្រែបាលី ។

ទ្រង់ចាំទំនៀមពីបូរាណ                                     ហើយបានជំនុំព្រមកុង្សីយ៍

បំណាច់ធ្វើស្ដេចគ្រងផែនដី                                ទិសទាំងប្រាំបីរំពៃគ្រប់ ។

ព្រះកាយពលមិនរវល់រែក                                   ព្រះទ័យរំលែកទាំងថ្ងៃយប់

ចូលទែនបន្ទំទីបន្ទប់                                         បន្ទូលមិនឈប់រាល់វេលា ។

មេត្ដាប្រោសប្រាណអ្នកមានសក្ដិ                          ប្រទានលុយកាក់គ្រប់ភ្នាក់ងារ

ទ្រង់ត្រួតស្រ្ដីស្នំស្រឹង្គារ                                       ក្រែងគ្រុនរងារមិនបានសុខ ។

ព្រះទ័យមេត្ដាសព្វមនុស្សសត្វ                             សោយរាជសម្បត្ដិសម្បើមស្ដុក

ព្រះកាយប្រកបគង់ស្រណុក                               ព្រះទ័យវិតក្កជាធម្មតា ។

៨០- មួយព្រួយនឹងឱបព្រះនគរ                                   ពីរព្រួយនឹងពព្រះសាសនា

បីត្រួសលោកសង្ឃកាន់សិក្ខា                               សង្រួមកិរិយាមិនបរិសុទ្ធ ។

នឿយណាស់ព្រះនេត្រព្រះកាណ៌ា                         ព្រះឱស្ឋត្រួតត្រាច្រើនបំផុត

ដាស់តឿនបំភ័យពួកកុលបុត្រ                             ឱ្យប្រុងលំអុតសង្រួមកាយ ។

បានចេញប្រកាសដាក់ប្រាកដ                             ប្រគេនគ្រប់វត្ដនោះជិតឆ្ងាយ

លោកសង្ឃមិនត្រូវស្រើបសប្បាយ                        អស់ល្បែងទាំងលាយគ្រប់ចំពូក ។

មិនត្រូវចំពោះស្ដាប់តន្រ្ដី                                     កុំបីមើលរាំវានាំភ្លូក

កុំដើរភ្លើៗមើលអុំទូក                                         អ្នកបួសធ្វើលោកមិនត្រូវការ ។

បើមានត្រូវកិច្ចដើរយប់ថ្ងៃ                                   សង្ឃបងនិស្ស័យចាស់វស្សា

កុំដើរទឹមស្មាទៅណាៗ                                       អ្នកចេះសិក្ខាគេទាស់ភ្នែក ។

៨៥- លោកនេនកុំសុំលុយចិនចាយ                             បិណ្ឌបាតតែបាយម្នាក់១វែក

គ្រឿងម្ហូបចំណីបាសកចែក                                 កុំស្ពាយពុនរែកវាថោកឫក ។

របស់បាសកគេប្រគេន                                       ប្រគល់លោកនេនបានលោកភិក្ខុ៍

ចិញ្ចឹមជីវិតនិងបាយទឹក                                     បិណ្ឌបាតតែព្រឹកយប់សូត្ររៀន ។

លោកណាត្រឹមត្រូវមិនសូវខុស                            ស្ងៀមស្ងាត់ទៅចុះកុំអន់អៀន

លោកណាមិនចេះកុំវេះវៀន                                 ពាក្យប្រៀនប្រដៅឱ្យផ្អើលភ្ញាក់ ។

ពីព្រោះព្រះអង្គបានផ្ដាំផ្ញើ                                    វិន័យស្ថិតលើស្ដេចមហាចក្រ

ព្រះមហាចមពង្សទ្រង់ចំពាក់                               ចំពោះធុរៈនឹងសាសនា ។

ពីត្រឹមនោះរៀងដរាបមក                                    ដល់ស្រុកគោកធ្លកមានសាវតារ

ប៉ុន្មានរាជ្យហើយមិនដឹងថា                                 ដល់មកករុណាយើងសព្វថ្ងៃ ។

៩០- ហេតុនេះលោកសង្ឃប្រុងពិនិត្យ                           សៀភៅស្លឹករឹតមានរាល់ដៃ

ផ្ទៀងមើលសិបផូកវិនិច្ឆ័យ                                  បើនៅសង្ស័យឱ្យសិក្សា ។

លោកសង្ឃចាស់ខ្ចីគប្បីស្ដាប់                               ឈ្មោះច្បាប់គន្លងព្រះពុទ្ធដីកា

បង្គំថ្វាយដល់ព្រះករុណា                                    សូមទ្រង់មេត្ដាជ្រាបព្រះទ័យ ។

ក្រែងជួបប្រទះពាក្យឆ្គាំឆ្គង                                 ពុំត្រូវទំនងក្រិត្យវិន័យ

សូមទានសន្ដោសអត់ទោសពៃ                            ក្រួញក្រាបសិរសីក្រោមព្រះបាទ ។

ព្រះសង្ឃទាំងអស់ទោះតូចធំ                               អភ័យទោសខ្ញុំសូមអនុញ្ញាត

ពាក្យខ្ញុំមិនមានពោលប្រមាថ                              សង្ឃជាល្អស្អាតខ្ញុំមិនថា ។

ខ្ញុំពោលតែលោកធ្វើអាក្រក់                                 បើខ្ញុំកុហកខូចមុសា

ហេតុនោះខ្ញុំសូមបវារណា                                   និដ្ឋិតាសង្ខេបតែប៉ុណ្ណោះ ។

៩៥- ក្មេងណាប្រាថ្នាបួសធ្វើសង្ឃ                                ឱ្យស្វែងតម្រង់រៀនតម្រិះ

ឱ្យមើលតម្រាប់លោកអ្នកចេះ                              កុំដេកតែអេះតិះដៀលគ្នា ។

អ្នកម្ដាយឪពុកឱ្យឈ្មោះអ៊ូ                                  ពូជពង្សអម្បូរខ្មែរអ្នកជា

អាពុកឈ្មោះ អ៊ុក មានសក្ដិងារ                            ចៅពញាធម្មធារាធ្វើមេស្រុក ។

ក្នុងខែត្រភ្នំពេញឃុំកំបូល                                   ជាប់ផៅត្រកូលម្ចាស់អង្គ ប៉ុក

អាពុកអ្នកម្ដាយឈ្មោះពញា ម៉ុក                          គាត់ធ្វើមេស្រុកឃុំស្ពានថ្ម ។

អ្នកម្តាយអាពុកបងប្អូនជិត                                 ជីទួតមួយពិតពូជចិត្តល្អ

ដូនតាផ្សំផ្គុំជាតំណ                                           បង្កកើតខ្ញុំទូលបង្គំ ។

បង្កើតពីដើមគំនិត                                            ភ័យភិតខ្លាចបាបចង់បានបុណ្យ

បានបែកចែងច្បាប់ប្រាប់មហាជន                        បួនច្បាប់ពីមុនជូនរាជការ ។

១០០- បោះពុម្ពសៀវភៅចែកសព្វសាយ                          បណ្ណាល័យចាត់ថ្វាយព្រះករុណា

មិនបានថ្វាយផ្ទាល់ដល់ហត្ថា                              សូមទ្រង់មេត្ដាប្រោសប្រណី ។

ឱនកាយប្រណម្យសូមអនុញ្ញាត                           ក្រាបក្រោមព្រះបាទព្រះបារមី

ចែងច្បាប់បរមត្ថអត្ថបាលី                                   សេចក្ដីចែងចប់ម៉្លេះហើយហោង ។៚

ព្រះភិរម្យភាសា អ៊ូ ហៅ ង៉ុយ