សង្ខេបរឿង សូផាត - [Cambo Page - ខេមបូ ផេក]

ប្រភេទ៖ រឿងនេះជាប្រភេទអក្សរសិល្ប៍ប្រលោមលោកទំនើបបែបមនោសញ្ជេតនា
ចលនា៖ ជាចលនាអក្សរសិល្ប៍ខេមរនិយម ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីសង្គមខ្មែរនាសម័យអាណានិ​គមបារាំង។
កាលកំណត់តែង៖ ១៩៣៨
អ្នកនិពន្ធ៖ រីម គីន (RIM KIN) (ឈ្មោះពិត រីម កាំង)

តួអង្គរួមមាន៖

១/ សូផាត ៖ កូនលោកសួន និងនាងសូយា ជាគូសង្សាររបស់នាងម៉ានយ៉ាន

២/ នាងម៉ានយ៉ាន ៖ ក្មួយលោកសួន ជាគូសង្សាររបស់សូផាត

៣/ លោកសួន ៖ ចៅហ្វាយស្រុកសេរីសោភ័ណ ឪពុកសូផាត

៤/នាងសូយា ៖ ដៃគូស្នេហាលោកសួន ម្តាយសូផាត

៥/ លោកគ្រូគង់ ៖ លោកសង្ឃដែលបានជួយចិញ្ចឹមសូផាត

៦/ បាល័ដ្ឋប៉ក់ ៖ គង់នៅវត្តឧណ្ណាម ក្រោយមកសឹក

៧/ ណារិន ៖ ក្មួយប្រពន្ធលោកសួន មិត្តសំលាញ់សូផាត

៨/ ជ័យ ៖ អ្នកបម្រើលោកសួន

៩/ នាងអ៊ូរី ៖ កូនក្រមុំអ្នកជិតខាងលោកសួន ដែលមានចិត្តលើសូផាត

១០/ ប្រពន្ធលោកសួន ៖ ម្តាយមីងរបស់ម៉ានយ៉ាន និងណារិន

១១/ សំណាង ៖ កូនអ្នកមានចូលដណ្តឹងនាងម៉ានយ៉ាន

១២/ ផន ស៊ី ៖ ជាឈ្មោះដែលសូផាតក្លែងបន្លំ

១៣/ មេស្រុកសុខ ៖ មេស្រុកភូមិថ្ម អ្នករាប់អានជាមួយលោកសួន

១៤/ ភាណ ៖ ប្រពន្ធមេស្រុកសុខ

១៥/ ជំទប់សួស ៖ ស្មៀនរបស់មេស្រុកសុខ

១៦/ រ៉ក ៖ អ្នកនេសាទត្រី រៀនជាមួយសូផាតនៅវត្តឧណ្ណាលោម

សង្ខេបរឿង៖

លោកសួនជាចៅហ្វាយស្រុកមួយរូបនៅស្រុកសេរីសោភ័ណ។ អ្នកស្រុកទាំងពួងដឹងថាលោ​ក​បានទៅលួចរួមរ័ក្សជាមួយស្រី្តកំព្រាម្នាក់ឈ្មោះសូយា។ ក្រោយមកលោកត្រូវបានរាជការធំផ្លាស់​លោកទៅក្រុងភ្នំពេញ។ លោកសួនមិនអាចនាំនាងសូយាដែលមានផ្ទៃពោះទៅជាមួយដោយសារ​តែម្តាយលោកបានដណ្តឹងកូនគេបញ្ចាំចិត្តរួចហើយ។ លោកបានទុកចិញ្ចៀនមួយវង់ឲ្យនាងសូយា​ហើយសន្យាថានឹងវិលត្រឡប់ទៅរកនាងវិញ។ នាងសូយានៅស្រុកតែម្នាក់ឯង ក្រោយមកឆ្លងទន្លេ​បានកូនប្រុសឈ្មោះសូផាត។ ម្តាយកូនពីរនាក់រស់នៅយ៉ាងកំសត់ សូម្បីតែសំបុត្រមួយបន្ទាត់ពី​លោកសួនក៏នាងមិនបានទទួលដែរ។ ពេលដឹងថាលោកសួនមានប្រពន្ធថ្មី នាងក៏ចាប់ផ្តើមឈឺ​រហូតដល់ស្លាប់ ហើយកូននាងត្រូវបានយកទៅដាក់ក្នុងវត្តពេលអាយុបានប្រាំបីឆ្នាំ។ លុះដល់អាយុ​បានដប់ពីរឆ្នាំ កុមារចាកចេញពីស្រុកទៅភ្នំពេញដើម្បីស្វែងរកឪពុកបង្កើតរបស់ខ្លួន។

ពេលទៅដល់ភ្នំពេញ សូផាតស្នាក់នៅក្នុងវត្តឧណ្ណាលោមហើយបានស្គាល់ក្មេងម្នាក់ឈ្មោះ​ណារិន។ ក្រោយមកឪពុកធម៌ណារិនយល់ព្រមឲ្យសូផាតស្នាក់នៅជាមួយ។ ថ្ងៃមួយក្រោយពេល​សូផាតងូតទឹករួចភ្លេចចិញ្ចៀន​នៅក្នុងបន្ទប់ទឹក។ នាងម៉ានយ៉ានចូលទៅដល់បន្ទប់ទឹកក៏ប្រទះ​ឃើញចិញ្ចៀននោះ ហើយប្រគល់ឲ្យលោកឧកញ៉ា។ លោកក៏ជ្រាបដឹងថា សូផាតជាកូនបង្កើត​របស់ខ្លួន។

នាងអ៊ូរីជាកូនក្រមុំអ្នកជិតខាងចាប់អារម្មណ៍លើសូផាតរហូតដល់ទប់កេរ្តិ៍ជាស្រ្តីពុំបានក៏ឡើង​ទៅបន្ទប់សូផាតទាំងយប់ តែត្រូវបានសូផាតប្រាប់ឲ្យចាកចេញ។ នាងម៉ាយ៉ានប្រទះឃើញទិដ្ឋ​ភាព​បែបនេះក៏អស់សង្ឃឹមដែលខ្លួនបានចាប់ចិត្តទៅលើបុរសបែបនេះ។ នាងគេចវេសខ្លួនចេញពី​សូផាតជាដរាប ហើយសូផាតក៏នឹកក្នុងចិត្តថាគេប្រហែលជាធ្វើអ្វីឲ្យនាងទាស់ចិត្ត ហើយក៏សម្រេច​ចិត្តចាកចេញពីផ្ទះនេះ។ ក្រោយពេលគ្រួសារលោកសួនដឹងថាសូផាតបានចាកចេញពីផ្ទះ លោក​ក៏​ចេញបញ្ជាឲ្យគេតាមរក ស្រាប់តែក្រុមនគរបាលរកឃើញសាកសពមួយដោយស្មានថាជាសូផាត។ ចំណែកឯសូផាតវិញបានទៅរស់នៅជាមួយមេស្រុកសុខហើយប្តូរឈ្មោះខ្លួនទៅជាផនស៊ី។ ឯ​សំណាងជាកូនអ្នកមានក៏បម្រុងនឹងចូលស្តីដណ្តឹងនាងម៉ានយ៉ាន។ ក្រោយមកនាងម៉ានយ៉ានបាន​ទៅជួបនឹងសូផាតនៅផ្ទះមេស្រុកនោះដោយស្មានថាព្រលឹងខ្មោចសូផាតមកតាមរកនាង។ នៅថ្ងៃ​ដែលនាងរៀបការ នាងលោតសម្លាប់ខ្លួននៅមាត់ទន្លេប៉ុន្តែត្រូវបានអ្នកនេសាទជួយសង្គ្រោះ ពេល​នោះហើយដែលសូផាតបានជួបនឹងនាងម៉ានយ៉ានម្តងទៀត ហើយនាំគ្នាភៀសខ្លួនទៅខេត្តស្វាយ​រៀង។ ដោយសារតែសូផាតធ្វើដំណើរត្រឡប់មកភ្នំពេញវិញជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ហើយនាង​ម៉ានយ៉ានធ្លាក់ខ្លួនឈឺយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនៅឯខេត្ត អ្នកទាំងពីរត្រូវបានបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យនៅឯភ្នំពេញ ហើយជួបគ្នាដោយចៃដន្យនៅទីនោះ។ ទីបំផុតលោកសួនបានរកឃើញអ្នកទាំងពីរវិញ ហើយរៀប​ចំពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ឲ្យពួកគេទៅតាមប្រពៃណី ហើយរស់នៅជួបជុំគ្រួសារយ៉ាងសុខសាន្តចាប់ពី​ពេលនោះមក។

ប្រធានរឿង៖ រឿងនេះចង់បង្ហាញពីជីវិតតស៊ូព្យាយាមរបស់យុវជនមួយរូបក្នុងនាមជាកូន​កំព្រា។
មួលបញ្ហារឿង៖
-​ ការផិតក្បត់របស់លោកសួនចំពោះនាងសូយា (បន្សល់ទុកនូវកូនកំព្រា)
- ការយល់ច្រឡំរបស់កំលោះក្រមុំ (សូផាត និងនាងម៉ានយ៉ាន)
- បញ្ហាការតស៊ូរៀនសូត្ររបស់សូផាត
- ស្នេហាស្មោះស្ម័គ្ររបស់កំលោះក្រមុំ (សុផាត និងនាងម៉ានយ៉ាន)
ឧត្តមគតិរឿង៖ 
- ត្រូវចេះជួយយកអាសារ និងទំនុកបម្រុងគ្នាទៅវិញទៅមក
- ត្រូវចេះតស៊ូព្យាយាមជំនះរាល់ការលំបាក
- ត្រូវគោរពប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់ជាតិ
- ត្រូវស្មោះត្រង់នឹងស្នេហា

SOPHAT 

The novel Sophat was written by Rim Kin in 1938 but not published until 1942 due to a lack of publishing facilities in Cambodia at that time.

The book depicts both the repression endured by Cambodian women at that time and the ripple effects that this treatment could have on all of society.

Girls and young women who became pregnant outside of marriage were made to feel ashamed. Like the mother of this story’s title character, they and their children were often abandoned, their existence denied.

This tale begins with the abandonment of a pregnant young woman by the well-to-do, high-ranking father of her unborn child, who goes to Phnom Penh for work. She is left to deliver her baby alone, without any support from relatives. Unable to care for the child, she leaves it with an orphanage. Before she leaves her son, she gives him a name: “Sophat.”

When she learns that her former sweetheart has left her for another woman, she is so utterly devastated by the betrayal that she soon falls ill and dies. Before she passes, however, she bequeaths to her son the ring her former sweetheart gave her.

At the tender age of 8, Sophat is sent to live in a pagoda. An industrious and well-behaved child, he gains the favour of the monks for his respectful attitude and moral behaviour.

When he is 12, Sophat asks the monks for permission to travel to Phnom Penh, where he hopes to find his long-lost father. A monk writes a letter of reference for Sophat asking that he be allowed to stay at Una Lom Pagoda in the city.

Sophat busies himself doing good works and soon befriends a boy who arranges for Sophat to leave the pagoda and come and live with him and his wealthy father. With a proper home to live in, he is better able to devote himself to his schoolwork and soon becomes a star pupil.

After graduating from high school, Sophat is keen to carry on studying, but the owner of the house, the father of his friend, wants him to stop studying and get a job. One day, Sophat leaves his ring in the bathroom, where it is found by Man Yan, the owner’s adopted daughter.

Man Yan is puzzled. How can a poor young man like Sophat afford jewellery? She takes it to her father. Seeing the ring, the father realises that it was once his, and that the young man is in fact his very own son.

Without telling Sophat what he knows, the father immediately changes his view and becomes supportive of his son’s ambitions, encouraging him to further his studies.

Soon, Sophat falls in love with Man Yan, but his sense of honour compels him to leave home; a man of humble origins such as himself, he believes, could never win the love of a girl of high birth such as Man Yan.

In fact, Man Yan is deeply in love with Sophat, but cannot express this to him because to do so would be unseemly for a woman. Eventually she becomes engaged to marry another man, but, unable to forget Sophat, and loving only him, she decides that to be honest and true she must commit suicide, which she promptly attempts to do by jumping into a river on her wedding day.

As it turns out, though, Sophat is by now living with a fisherman on that very river, and the two find each other again. Their love for each other is now recognised by their father, and the two are married lawfully and according to Khmer tradition.

Follow us at YouTube: 

............. ដឹកនាំដោយ : សូរ្យ សែនស្រណោះ សម្លេង និងកាត់ត : មហិច្ឆតា ក្អែកខ្មៅ ចាត់ចែងទូទៅ : សុំសោយ ពីគ្រុឌ ផលិតដោយ ​​​​​​​ : PINIH PINOH