Breaking News

សង្ខេបរឿង ហង្សយន្ត - [Cambo Page - ខេមបូ ផេក]

ប្រភពរឿង៖ តាមការវិភាគរបស់លោកបណ្ឌិត ឃីង ហុកឌី បានបញ្ចេញមតិថារឿងនេះប្រាកដជាស្នាដៃរបស់ខ្មែរ រួចមានគេលួចប្រែជាភាសាសៀម ទើបអ្នកនិពន្ធខ្មែរត្រូវបកប្រែមកជា ពាក្យខ្មែរវិញ ដើម្បីកុំឲ្យបាត់បង់សម្បត្តិអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ។
ប្រភេទរឿង៖​ កាព្យនិទាន ឬប្រលោមលោកបែបបុរាណ ឬសាស្ត្រាល្បែង។
ចលនា៖ ពុទ្ធនិយម។
អ្នកនិពន្ធ៖ ចៅយមបុណ្យភក្តិឧក។
កាលកំណត់តែង៖ ស.វទី១៧។

តួអង្គក្នុងរឿង 

១- ព្រះបាទអាទិត្យវង្សា ៖ ជាមហាក្សត្រនៅទេពបុរី
២- ព្រះនាងពិម្ពា ៖ ជាមហេសីព្រះបាទអាទិត្យវង្សា
៣- ព្រះសុវណ្ណកុមារ ៖ ជាបុត្រព្រះអាទិត្យវង្សាជាមួយនាងពិម្ពា ជាស្វាមីព្រះនាងបទុមកេសរ និងជាបិតាចៅគ្រឹស្នកុមារ
៤- បទុមកេសរ ៖ ជាបុត្រព្រះចៅក្រុងបញ្ចាល៍ និងជាមហេសីសុវណ្ណកុមារ
៥- ចៅក្រឹស្នកុមារ ៖ ជាបុត្រសុវណ្ណកុមារ និងនាងបទុមកេសរ និងជាបុត្រចិញ្ចឹមរបស់ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត
៦- ព្រះចៅក្រុងបញ្ចាល៍ ៖ ជាមហាក្សត្រសោយរាជ្យនៅនគរបញ្ចាល៍ និងជាបិតានាងបទុមកេសរ
៧- ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត ៖ ស្តេចសោយរាជនៅនគរពារាណសី
៨- ចៅសមុទ្រគោចរ ៖ ជាអ្នកជួយសង្គ្រោះសុវណ្ណកុមារពីសមុទ្រ
៩-​ ចៅសាគរពាណិជ្ជ ៖ ជាអ្នកស្រង់ហង្សយន្ត
១០- យាយមាលា ៖ ជាអ្នកក្រងភួងផ្កាស្លាថ្វាយស្តេច និងជាអ្នកជួយយកអាសារនាងបទុមកេសរ 
១១- ព្រាហ្មណ៍ហោរា ៖ បុរោហិតព្រះចៅក្រុងបញ្ចាល៍

សង្ខេបរឿង៖

ក្នុងអតីតកាលដ៏យូរលង់មានមហាក្សត្រមួយអង្គព្រះនាមអាទិត្យវង្សាសោយរាជ្យនៅនគរទេពបុរី។ មហាក្សត្រអង្គនោះជាស្តេចមានប្ញទ្ទិចេស្តា មាននគរចំណុះ១០១ និងមានស្រីស្នំ៦០០០នាក់ ទ្រង់មានមហេសីព្រះនាមព្រះនាងពិម្ពា។ តែជាអកុសលគឺទ្រង់ពុំមានព្រះរាជបុត្រមួយអង្គសោះ សម្រាប់ស្នងរាជ្យ ធ្វើឲ្យទ្រង់មានក្តីកង្វល់ជាពន់ពេក។ សម័យថ្ងៃមួយទ្រង់បានពិគ្រោះដោះស្រាយ​ជាមួយនាម៉ឺនសព្វមុខមន្ត្រីអំពីបញ្ហានេះ ទើបលោកមន្ត្រីមួយរូបលើកយោបល់ថាគួរមានពិធីបន់ស្រន់ថ្វាយទេព្តាសុំបុត្រាដោយឲ្យព្រះមហេសី និងស្រីស្នំទាំងអស់ចាំសីលភាវនា។
ស្នំទាំងអស់ពិសេសព្រះនាងពិម្ពា បានប្រតិបត្តិការបួងសួងយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់រហូតធ្វើឲ្យកក្រើកដល់ឋានទេព្តា ពេលនោះព្រះឥន្ទកោសីយក៏បានទៅអាធនាទេវបុត្រឲ្យមកចុះចាប់បដិសន្ធិក្នុងគភ៌ព្រះនាងពិម្ពាជាបុត្រារបស់ព្រះអាទិត្យវង្សា។ លុះព្រះរាជបុត្រគ្រប់ទសមាសទ្រង់ប្រសួតមកមានព្រះកាយភ្លឺដូចមាស ទើបព្រហ្មណ៍បុរោហិតទាំងឡាយដាក់ព្រះនាមថាសុវណ្ណកុមារ។
ព្រះសុវណ្ណកុមារទ្រង់ចម្រើនវ័យវឌ្ឍការក្រោមការបីបាត់ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ នៅពេលព្រះសុវណ្ណកុមារពេញវ័យព្រះបាទអាទិត្យវង្សា ទ្រង់មានបំណងជ្រើសមហេសីថ្វាយបុត្រាក៏បង្គាប់ក្សត្រចំណុះទាំង១០១នគរ នាំបុត្រីមកឲ្យព្រះសុវណ្ណកុមារជ្រើសរើស។ តែពុំមានក្សត្រីអង្គណាជាទីពេញព្រះទ័យនៃព្រះសុវណ្ណកុមារឡើយ មានតែទទួលក្តីអាម៉ាសដោយការត្មិះដៀលពីព្រះសុវណ្ណកុមារទៅវិញដែលធ្វើឲ្យព្រះបាទអាទិត្យវង្សាមានការពិរោធនឹងទ្រង់ជាខ្លាំង។

ចំណេរកាលតមកមិនយូរប៉ុន្មាន ក្នុងរាជវាំងមានជាងទងពីរនាក់មានជំនាញរៀងៗខ្លួនក្នុងការកសាងជាវត្ថុសិល្បៈផ្សេងៗមានទំនាស់គ្នារវាងចំណេះរៀងៗខ្លួនដែលនាំឲ្យលឺដល់ព្រះមហាក្សត្រ ទ្រង់ក៏ចាត់ចែងឲ្យជាងទាំងពីរប្រឡងសាកល្បងគ្នា ដោយទ្រង់ប្រទានសម្ភារៈតាមតម្រូវការ។ ជាងម្នាក់បានសាងសង់ជាពិមានដែលរំលេចដោយក្បូរក្បាច់រចនាល្អគ្មានពីរស្រោបដោយមាស និងត្បូងទទឹមភ្លឺរន្ទាលឆ្អិនឆ្អៅហាក់បីដូចជាទិព្វពិមានរបស់សក្កទេវរាជ។ ចំណែកជាងមួយរូបទៀតសាងរូបបក្សីធ្វើអំពីមាស​រំលេចដោយត្បូងចរណៃ ហើយបក្សីទាំងនោះអាចហោះហើរលើអាកាសបានសព្វទិសា បានតាមចិត្តប្រាថ្នា មានចលនាដូចជាសត្វពិត មានឬទ្ធិដូចសត្វទេព។ ព្រះមហាក្សត្រទ្រង់មានអំណរក្រៃ ហើយទ្រង់បានឲ្យជាងទាំងពីរសហការគ្នាសាងជារូបហង្សយន្ត​ដែលអាចឲ្យមនុស្សជិះបានថ្វាយទ្រង់។ ឯជាងទាំងពីរក៏បានសាងជាបក្សីយន្តតាមព្រះរាជបំណង។ ហង្សយន្តមាសដែលរំលេចទៅដោយក្បូរក្បាច់យ៉ាងវិចិត្រគ្មានពីរភ្លឺរន្ទាលអាចឲ្យមនុស្សអាស្រ័យហោះហើរទៅគ្រប់ទីស្ថានបានតាមចិត្តប្រាថ្នា។ ឯរាជបុត្រកាល ឃើញយានទិព្វក៏ទូលសុំព្រះបិតាបំណងយកយានហង្សយន្តនោះទៅស្វែងរករៀនសិល្ប៍វិជ្ជាការ ចំណេះវិជ្ជាផ្សេងៗ និងរកទេពីជាទីពេញព្រះទ័យ ហើយមាតាបិតាក៏ព្រះរាជទានតាមបំណង។
ក្រោយពីបានហង្សយន្តព្រះសុវណ្ណកុមារ ទ្រង់ធ្វើដំណើរយ៉ាងរីករាយទតធម្មជាតិ ហើយរៀបរាប់សរសើរជាហូរហែ។ លុះបន្ទាប់មកទៀត ទ្រង់ក៏បានដល់បញ្ចាល៍នគរដែលជាទីព្រះបាទបញ្ចាល៍គ្រប់គ្រង។ ទ្រង់បានទៅសំណាក់ជាមួយព្រាហ្មណ៍មួយរូបក្រោយមកជាឪពុកធម៌របស់ទ្រង់។ ដោយទ្រង់ជាបុគ្គលមានភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាមក្នុងការសិក្សា ហើយមានប្រាជ្ញាលើសពីមនុស្សទាំងពួងផងទ្រង់ក៏បានរៀនចេះចាំស្ទាត់ជំនាញអំពីវិជ្ជាការទាំងប៉ុន្មានឥតចន្លោះ ហើយត្រូវឪពុកធម៌របស់ទ្រង់នាំទៅថ្វាយព្រះបាទបញ្ចាល៍ ដើម្បីឲ្យសុវណ្ណកុមារកាន់តួនាទីជំនួសលោក ឯព្រះបាទបញ្ចាល៍ទៀតសោតក៏សឹងពេញចិត្តទាំងសមត្ថភាព រូបសម្បត្តិ និងអត្តចរិតរបស់ព្រះសុវណ្ណកុមារជាពន់ពេក តែទ្រង់ពុំជ្រាបថាសុវណ្ណកុមារជាអម្បូរក្សត្រនាំឲ្យទ្រង់ស្តាយ ដែលពុំអាចឲ្យព្រះសុវណ្ណកុមារធ្វើជារាជសុណិសាបាន។
ថ្លែងពីព្រះបាទបញ្ចាល៍ ទ្រង់មានព្រះរាជបុត្រីមួយព្រះអង្គប្រកបដោយរូបសម្បត្តិល្អលើសទេពធីតាឋានសួគ៌ទៅទៀតទ្រង់មានព្រះនាមបុទមកេសរ។ នៅពេលដែលព្រះសុវណ្ណកុមារចូលដល់រាជវាំងព្រះនាងមានការចាប់ព្រះទ័យយ៉ាងចម្លែកទាំងរូបសម្បត្តិ ទាំងចរិយាសម្បត្តិ ប្ញកពាដែលធ្វើឲ្យព្រះនាងយល់ថាព្រះសុវណ្ណកុមារប្រាកដជាចេញមកអំពីត្រកូលនៃរបាក្សត្រណាមួយជាក់ជាមិនខាន។
ដោយទំហំនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ចេះតែកើនឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ធ្វើឲ្យព្រះនាងស្រពាប់ស្រពោនក្រៃ។ ឯនាងភីលៀងកាលបើឃើញម្ចាស់ស្រីមានទុក្ខក៏ធ្វើជាអ្នកនាំពាក្យពីព្រះនាងបុទមកេសរទៅព្រះសុវណ្ណកុមារ ជាប្រការផ្សេងៗ។​ ព្រះសុវណ្ណកុមារក៏បានមកជួប ហើយលួងលោមធីតាក្នុងផ្លូវកាមគុណព្រះនាងចេះតែរកហេតុផលមកពន្យល់ តែព្រះសុវណ្ណកុមារធ្វើជាខឹងទើបនាងព្រម។
ព្រះសុវណ្ណកុមារតែងតែមកជួបធីតាតាមហង្សយន្តជារៀងរាល់រាត្រីរហូតព្រះនាងមានគភ៌ជិតគ្រប់ខែ ទើបបានជ្រាបដល់ព្រះបញ្ចាល៍ ទ្រង់ពិរោធយ៉ាងខ្លាំង ក៏ប្រើល្បិចចាប់ព្រះសុវណ្ណកុមារហើយឲ្យពេជ្ឈឃាដនាំខ្លួនទៅសម្លាប់។
ព្រះសុវណ្ណកុមារទ្រង់មានវិប្បដិសារៈជាពន់ពេក ម្យ៉ាងនឹកដល់មាតាបិតាឯនាយ ម្យ៉ាងស្តាយភរិយា ឯព្រះនាងបុទមកេសរ ក៏ទួញសោកបោកខ្លួនស្តាយសុវណ្នកុមារដែរ។ ឯមាតាព្រះនាងបុទមកេសរក៏ជួយអង្វរសុំការលើកលែងទោស តែព្រះបាទបញ្ចាល៍ពុំព្រមលើកលែងទោសឡើយ។
ថ្លែងពីពេជ្ឈឃាតពេលនាំសុវណ្ណកុមារទៅសម្លាប់ត្រូវសុវណ្ណកុមារបោកបញ្ឆោត ហើយឡើងជិះហង្សយន្តទៅយកព្រះនាងបុទមកេសរ រួចហោះប្រទក្សិណបីជុំប្រាសាទបញ្ចាល៍ ដោយសុវណ្ណកុមារដៀលផ្តាសារ និងគំរាមដោយប្រការផ្សេងៗធ្វើឲ្យព្រះបាទបញ្ចាល៍ភិតភ័យតក្កមា ឯសុវណ្ណកុមារក៏នាំព្រះនាងបទុមកេសរហោះទៅកាន់នគរទេពបុរីរបស់ទ្រង់។ លុះធ្វើដំណើរបាន៧ថ្ងៃ នាងបុទមកេសរក៏ឈឺពោះឆ្លងទន្លេ។ សុវណ្ណកុមារក៏ឈប់សំចតក្នុងខេត្តខណ្ឌហេមពាន្តដ ក្រោមដើមជ្រៃក្នុងព្រៃក្រឹស្ណាខាងឆ្នេរព្រះគង្គារគីស្រះបោក្ខរណី។ ដោយឃើញបទុមកេសរ និងបុត្រាមានភាពរងាញ័រញាក់ សុវណ្ណកុមារបានអាស្រ័យដោយហង្សយន្តទៅយកភ្លើងពីនាយសំពៅនាកណ្តាលមហាសាគរ តែជាកម្មអកុសលព្រះអគ្គីបានឆាបឆេះខ្សែបញ្ជាហង្សយន្ត ធ្វើឲ្យព្រះសុវណ្ណកុមារត្រូវបាននាយសមុទ្រគោចរជួយសង្គ្រោះ ហើយហង្សយន្តត្រូវនាយពាណិជ្ជស្រង់បាន តែពុំបានដឹងពីគុណប្រយោជន៍ឡើយ។
នាងបទុមកេសរកាលចាំស្វាមីបាត់ពុំឃើញត្រឡប់មកវិញក៏ទួញសោយសោក ហើយដើររកស្វាមីដោយទុកកូនក្រោមដើមក្រឹស្នានាព្រៃនោះ។
ថ្លែងពីព្រះចៅព្រហ្មទត្តស្តេចនៃនគរពារាណសី​ ក្នុងពេលទ្រង់យាងក្រសាលក្នុងដងព្រៃបោះក៏ឃើញបុត្ររបស់បុទមកេសរទ្រង់ក៏បានរើសទារកនោះយកមកចិញ្ចឹម ហើយដាក់ព្រះនាមថាចៅក្រឹស្នកុមារ។ ទ្រង់ស្រឡាញ់បុត្រក្រៃ ព្រោះទារកនេះមានសម្បុរដូចមាស ម្យ៉ាងទ្រង់ពុំមានបុត្រផង។ លុះនាងបុទមកេសរមកវិញរកកូនមិនឃើញក៏សន្លប់បាត់ស្មារតី។ ពេលដែលនាងភ្ញាក់រលឹកឡើងក៏ដើរតាមស្នាមដានជើងរហូតមកដល់នគរពារាណសី ហើយស្នាក់នៅជាមួយយាយមាលាជាអ្នកក្រងផ្កាថ្វាយស្តេច ដើម្បីរង់ចាំឱកាសជួបជាមួយនឹងចៅក្រឹស្នកុមារ។
ក្នុងពេលនៅជាមួយយាយមាលា នាងក្រងផ្កាថ្វាយសេ្តចជំនួសយាយមាលាយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ជាហេតុនាំឲ្យស្តេចចង់ជួបនាង តែត្រូវយាយមាលាកុហកថានាងជាស្ត្រីមេម៉ាយ ហើយមានរូបអាក្រក់ក្រៃព្រោះពុំមែនជាឱកាសល្អ។ នាងនៅជាមួយយាយមាលាអស់រយៈពេល ១៦ឆ្នាំ។ ពេលនោះចៅក្រឹស្នកុមារក៏ចម្រើនវ័យគ្រប់ការ ទើបព្រះបាទព្រហ្មទត្តទ្រង់ត្រាស់ឲ្យស្តេចនៃនគរចំណុះទាំង​​១០១ នាំបុត្រីដែលពេញវ័យគ្រប់ការមកថ្វាយ តែពុំមានសូម្បីតែមួយអង្គដែលធ្វើឲ្យចៅក្រឹស្នកុមារពេញចិត្តសោះឡើយ ទើបព្រះបាទព្រហ្មទត្តបញ្ជាឲ្យរាជ្យអាមាត្រដើររើសរកស្រីល្អក្នុងនគរមកថ្វាយ ឯរាជអាមាត្យក្រាបថ្វាយទូលមហាក្សត្រថាក្នុងនគរពារាណសីនេះពុំមានស្រីណាដែលមានសម្រស់ស្រស់ស្អាតស្មើនឹងនាងបុទមកេសរជាចៅយាយមាលាសោះឡើយ តែទ្រង់ពុំជឿលុះអាមាត្យនាំនាងមកទើបទ្រង់ជឿ ឯចៅក្រឹស្នកុមារក៏សឹងពេញចិត្តគ្មានប្រកែក ហើយព្រះបាទព្រហ្មទត្តទ្រង់ត្មិះដៀលជេរយាយមាលាជាច្រើនដែលហ៊ានភូតកុហកទ្រង់។ ក្រោយពីបានរៀបចំរាជអភិសេកចៅក្រឹស្នកុមារ និងនាងបុទមកេសរ ព្រះបាទព្រហ្មទត្តក៏បានប្រគល់រាជសម្បត្តិថ្វាយចៅក្រឹស្នកុមារផងឲ្យគ្រប់គ្រងនគរពារាណសីពីទ្រង់ដែរ ឯនាងបុទមកេសរវិញក៏ចាំសង្កេតអត្តចរិតចៅក្រឹស្នកុមារដែរ។
ក្នុងវេលារាត្រីផ្សំដំណេកខណៈដែលចៅក្រឹស្នកុមារសំដៅទៅប្រាសាទនាងបុទមកេសរក៏ស្រាប់តែមានទេវតាមកនិមិត្តទេពហេតុបីប្រការជាប្រស្នាដល់ចៅក្រឹស្នកុមារជាហេតុនាំឲ្យទ្រង់ និងនាងបុទមកេសរបានស្គាល់គ្នាជាម្តាយនិងកូន។ ក្រោយមកនាងបុទមកេសរ និងចៅក្រឹស្នកុមារបានសាងសង់សាលាឆទាន ដោយមានឆ្លាក់ជាសាច់រឿងនៃឆាកជីវិតរបស់នាង និងស្វាមីក្នុងគោលបំណងឲ្យសុវណ្ណកុមារបានឃើញ ហើយឲ្យយាយមាលាជាអ្នកគ្រប់គ្រងសាលានោះ។
ថ្លែងពីនាយសាគរពាណិជ្ជ ដែលរើសបានហង្សយន្តបានយកទៅថ្វាយស្តេចព្រហ្មទត្ត ហើយទ្រង់បានឲ្យចៅក្រឹស្នកុមារជាអ្នកថែរក្សា។ ឯនាយសមុទ្រគោចរក៏បានចូលសំពៅមកដល់នគរពារាណសី ដើម្បីដោះដូរទំនិញ ដែលនាំឲ្យសុវណ្ណកុមារបានឃើញនូវរឿងរ៉ាវដែលឆ្លាក់់ជាប់សាលាឆទាន ហើយត្រូវយាយមាលានាំឲ្យទៅជួបនាងបុទម និងចៅក្រឹស្នកុមារ។ ដោយក្តីនឹករលឹកគ្នា ក្សត្រទាំងបីអង្គបានសោយសោករហូតដល់សន្លប់ទាំងបីអង្គ តែត្រូវព្រះឥន្ទ្រាធិរាជប្រោសឲ្យរស់វិញទាំងអស់។ ឯព្រះបាទព្រហ្មទត្តទ្រង់បានឲ្យអាមាត្យមកសាកសួរតែចៅក្រឹស្នកុមារទូលថាជាបងរបស់នាងបុទមកេសរ។
ចៅក្រឹស្នកុមារបានយកហង្សយន្តមកថ្វាយសុវណ្ណកុមារជួសជុល ឯនាងបុទមកេសររៀបចំស្បៀងអាហារក្នុងពេលធ្វើដំណើរ ហើយនាងបានឲ្យរង្វាន់ដល់នាយសំពៅទាំងពីរ និយាយមាលាជាច្រើន ចំណែកចៅក្រឹស្នកុមារបានសរសេរសំបុត្របិទជាប់ទ្វារប្រាសាទថ្វាយព្រះបាទព្រហ្មទត្ត ហើយទាំងបីអង្គអាស្រ័យដោយហង្សយន្តហោះសម្តៅទិសឧត្តរទៅទេពបុរីអស់មួយរយៈពេល ឯព្រះបាទព្រហ្មទត្តទ្រង់ទួញអាល័យបុត្រក្រៃពេក។
ដល់ទេពបុរីក្សត្រទាំង៥អង្គ បានព្រះកន្សែងលុះសន្លប់ស្មារតីទាំងអស់គ្រប់គ្នា។ ក្រោយពីធ្វើពិធីជញ្ជាត់ព្រលឹង ព្រះអាទិត្យវង្សាបានផ្ទេររាជបល្ល័ង្កថ្វាយសុវណ្ណកុមារ និងចៅក្រឹស្នកុមារជាឧបរាជបានសេចក្តីសុខសាន្តលុះមរណារៀងៗខ្លួន ក៏យោនយកកំណើតតាមផលកម្ម គឺព្រះអាទិត្យវង្សាជាព្រះបាទសុទ្ធោន៍ នាងពិម្ពាជាមហាមាយា ព្រហ្មទត្តជាអានន្ន ព្រះឥន្ទជាអនុរុទ្ធ នាងបទុមជាយសោធារា ចៅក្រឹស្នកុមារជារាហុលកុមារ ព្រះបាទបញ្ចាល៍ជាទេវទត្តអន្យតិរ្ថិយ ឯសុវណ្ណកុមារជាព្រះសាមណគោតមនេះឯង។

ប្រធានរឿង៖ ដំណើរជីវិតរបស់សុវណ្ណកុមារ ផ្សារភ្ជាប់នឹងហង្សយន្ត។
មូលបញ្ហារឿង៖ 
-​ ការចាកចេញពីនគររបស់សុវណ្ណកុមារ
- ការទាមទារសិទ្ធិសេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើសគូស្រករ
- ការពុះពារជំនះគ្រប់ឧបសគ្គគ្រប់បែបយ៉ាង
- ការរក្សាភក្តីភាពរវាងស្វាមី និងភរិយា
- ការវិលត្រឡប់ចូលនគរវិញរបស់សុវណ្ណកុមារ។

FLYING SWAN

Once upon a time, there lived a King named Atith Vongsa - the superior King to other 101 kings-and her Queen named Pimpea, along with his other 6 thousand concubines, ruling in the capital city of Tep Borey. All of his 6,000 concubines didn't even bear a child for him.

Fearing that the nation could disappear, the King's prominent servant commented the King that, "Your Majesty, you're the King of the Nation. I fear that our Nation might vanish when you pass away as we don't have any king to succeed." The King commanded Queen Pimpca to organize flowers in honor of gods and asked them for a male infant. The Queen followed his royal command. With her powerful rite, Indra's palace was shaken; he used his divine eyes to witness the event. He then in canted magical words so that Buddha could be reincarnated as a male baby of Queen Pimpea.


After the ten-month pregnancy passed, a golden-skinned prince was born. He was named "Prince Sovann Kumar" by the palace's Brahmans. When he was at the age of 16, his father ordered that daughters of the 101 kings be convened for Prince Kumar's selection as his princess. The prince was not contended with the girls and told his father that he would seek his life partner himself.

During the period of time, there were two craftsmen - one of whom specialized in constructing temples and decorations and the other in inventing such animals as Garuda and peacock that could be used as a vehicle. The King ordered the two craftsmen to build a flying swan as his vehicle. Upon completion of the assigned works by the craftsmen, the King traveled by the swan to various areas including Himalaya forest.

Prince Kumar was keen to learn science of magic. He then asked for permission from his father who agreed with and offered him the flying swan. He sat on the flying swat to take view of forests for 3 weeks before descending in the Kingdom of Banhchal. He parked the swan at a large tree and took rest at a house of the Kingdom's Brahman priest. It was not too long that he could proficiently master the science of magic. The priest offered the prince as his god son and always got him to meet the King of Banhchal every day.

The King of Banchal had a 16-year-old daughter named Botum Kesor, who was the Kingdom's most beautiful girL One day, she saw Prince Kumar walking near her palace-she fell in love with him immediately, She felt anxious and sad, failing to sleep as normally did, One of her female servants asked her, and she replied, "I love Prince Sovann Kumar very dearly," She suggested that the female servant tell Prince Sovann Kumar. The ' servant accordingly told Prince Sovann Kumar who promised that he would move to meet the princess during the night. During the nighttime, Prince Sovann Kumar rode his flying swan to Princess Botum Kesor's palace. He had visited the princess every night until she became pregnant.

Being informed that she was pregnant, the King of Banchal used a trick so as to get Sovann Kumar arrested and killed. Prince Kumar knew the trick and cheated his murderers to get him to the tree base where he parked his flying swan. He then managed to ride the means to Botum Kesor's palace and got her on it. They both rode the flying swan over the palace of the King, sending a message from the sky before their leaving to the capital city of Tep Borey.

Upon traveling for one week, Princess Botum Kesor felt she was about to deliver birth to a baby. After the delivery, the princess felt terribly cold and tremble. Seeing a large junk sailing in the sea, the prince rode his flying swan in direction to the junk to ask for fire. On his way back, the fire burnt the swan's rope that as a result it fell into the sea. Failing to see her husband's return, Botum Kesor, holding her son in arms, cried in the forest. When she felt tired, she took out her ring to tie with her son's hand and laid him down on a piece of cloth under the shade of a Krasna tree before she continued her trip in search of her husband.

At the meantime, Prince Sovann Kumar was swimming in the sea and was saved by a junk sailor. Later that time, another junk sailor found the flying swan. One day, a king named Preah Bat Prum Toat of Pearean Sei Kingdom visited the Himalayan forest. Approaching to touch the Krasna tree, he saw the male baby, whom he decided to adopt and named "Chao Krish Kumar." Princess Botum Kesor returned to the Krasna tree after failing to discover his husband. Failing to notice her son, she cried to unconsciousness. She decided to follow the tracks of the Pearean Sei King's soldiers, realizing that her son was taken by the people until she arrived at a house of an elderly couple near the Kingdom's palace. They were the makers of flower garlands for the King. She asked the elderly people to be their god daughter and garland flowers for the elderly woman.

When Chao Krish Kumar aged 16, Preah Bat Prum Toat decided to choose a wife for him among daughters of other kings, rich and noble persons. The prince was not contended with the girls. An officer of the King told him about the beauty of Grandmother Mealea's adopted daughter. The King called in the girl named Botum Kesor. On sight of her, the prince fell in deep love with her straight away. The King celebrated a wedding ceremony for the prince and Botum Kesor in accord with the royal tradition on a great golden temple.

In the I st hour of the night, the prince entered into the Botum Sakor's bedroom. At the moment, a god made a cat walking toward its kit. The kit said, "Who dare to walk across my head?" Its mother answered, "You should not say in such a way. We're animals. He'd not marry his mum if he's a man." Hearing so, the prince returned to his bedroom. In the 2nd hour, he tried to enter again, but heard the same conversation by a mother goat and its son. In the 3rd hour, he entered again, but also heard the same conversation by a horse and its foal. He then thought, "I'm the one found in the forest by my father." He determined that, "Should she be my mum, please let the animals stop their conversation." The animals stopped as a result.

Afterwards, the prince entered the bedroom of Botum Kesor who told him of the whole story; they both wept. Later, the princess got a dining hall constructed as a place to offer food to the homeless who stayed near the palace and got painters to paint pictures detailing her history with Sovann Kumar. She left the messages with Grandmother Mealea. The junk sailor who found the flying swan got it to Preah Bat Prum Toat who later granted it to Chao Krish Kumar. Seeing the flying swan, Princess Botum Kesor burst into tears.

The junk sailor who saved Princess Sovann Kumar docked his junk at the port of Pearean Sei. Sovann Kumar left the junk and approached the dining hall near the palace. After his eating, he saw the paintings and understood that they detailed his history. He's so shocked that he sobbed consequently.

On sight of the event, the guards at the dining hall rushed to tell Grandmother Mealea who subsequently notified the princess. The princess ordered that Sovann Kumar meet her. Upon clearly noticed of Sovann Kumar, she and Princess Chao Krish Kumar ran to hug him - they three fell into unconsciousness then. King Prum Toat asked his officer to inquire about the sad story of the three. Sovann Kumar told that he's Botum Kesor's brother who have separated for long.

At the meantime, Chao Krish Kumar returned the flying swan to his father, Sovann Kumar. He restored the flying swan into its good conditions and offered abundant rewards to the two junk sailors. During that night, Chao Krish Kumar wrote a letter and left it at the palace's gate in their farewell to King Prum Toat. Prince Sovann Kumar, Bolum Kesor and Chao Krish Kumar were on the flying swan heading to their homeland, Tep Borey, joyfully.


- The END -

............. ដឹកនាំដោយ : សូរ្យ សែនស្រណោះ សម្លេង និងកាត់ត : មហិច្ឆតា ក្អែកខ្មៅ ចាត់ចែងទូទៅ : សុំសោយ ពីគ្រុឌ ផលិតដោយ ​​​​​​​ : - [Cambo Page - ខេមបូ ផេក]

No comments